مولوی و عرفان | مولوی , مولانا ,منطق الطیر عطار- بهانه بلبل و پاسخ هدهد, تفسیر , شعر

 بهانه بلبل 

بلبل وقتی شنید که رفتن تا کوه قاف سخت است گفت: 

گفت برمن ختم شد اسرار عشق                       جمله شب میکنم تکرار عشق 
نیست چون داود یک افتاده کار                             تا زبور عشق خوانم  زار زار 

(حضرت داوود به داشتن صدای خوش معروف است و زبور کتاب آسمانی داوود است).
بلبل گفت من مست عشق هستم و از مستی عشق دارای صدای به این خوبی شدم من چنان از این عشق مست هستم که دیگر من وجود ندارد.

گلستانها پر خروش از من بود                            دردل عشاق جوش از من بود 
من چنان در عشق گل مستغرقم                         کز وجود خویش محو مطلقم 

من مورد طلب خودم را به دست آوردم و همین گل و عشق آن برای من کافی است و طاقت عشق سیمرغ را ندارم .

در سرم از عشق گل سودا بس است                  ز آنکه مطلدبم گل رعنا بس است
طاقت سیمرغ ندارد بلبلی                                  بلبلی را بس بود عشق گلی 
بلبل نماد انسان های است که به حداقل ها قانع می شوند. نه از روی بزرگواری بلکه از ترس به حد کم قانع می شوند و این افراد خود باعث مورد ظلم واقع شدن خودشان هستند.

پاسخ هدهد به بلبل

هدهد می گوید: بلبل تو که به خاطر عشق گلی از عشق حقیقی دوری می کنی بدان معشوق تو ابدی نیست و عمرش کوتاه است 
گل اگر چه هست بس صاحب جمال                  حسن او در هفته ای گیرد زوال 
و ادامه می دهد، عشق های گذرا مجازی هستند و انسان های کامل در برابر این نوع عشق دچار دلگیری می شوند. 
در گذر از گل که گل هر نو بهار                           برتو مخندد نه در تو شرم دار
از این عشق باید گذشت که هر چند وقت یکبار میاد وبتو مخنده ومیره( نه در تو : نه باتو بخندد ).از این نوع عشق دوری کن .م عشوق باید پایدار باشد و همواره احساس خوشحالی در تو به وجود بیاورد.